‘Kinderen kunnen niet lange tijd achter elkaar rouwen, zij rouwen in stukjes. Ineens willen ze gaan spelen; als de limiet bereikt is, zoeken ze afleiding. Ook in hun spel kun je zien dat ze druk bezig zijn met verwerken. Het is niet vreemd dat kinderen die iemand verloren hebben, ineens ‘begrafenisje’ gaan spelen.’

Een helder artikel over kinderen in rouw met de ondertitel: “Een rouwend kind is geen ziek kind, maar een gezond kind dat iets extra’s te dragen heeft.” Het ‘extra’s’ dat dagelijks zijn vragen, verhalen en associaties kent. Iedere dag! De ene dag een stuk, de andere dag in stukjes.

Bron: Kinderen rouwen in stukjes – PSC Magazine