De afgelopen anderhalf jaar heb ik op verschillende momenten berichten gepost op deze website. De herinnering blijft, daarom blijft de website ook. Het plaatsen van berichten was al minder, maar nummer #97 is (voorlopig) de laatste.

Ik hoop dat u als lezer, in een misschien vergelijkende situatie, er wat aan heeft gehad. Gebeurtenissen of ervaringen worden misschien herkend. Dan hoop ik dat ze tot steun mochten zijn.

Zelf heb ik afgelopen jaren ervaren dat de mens tot steun kan zijn, maar dat er maar Eén is die helpen kan en helpen wil(de). Anders stonden we niet waar we nu stonden. En mensen die me kennen, weten waar we nu staan. Er mag weer gebouwd worden op het verdriet, waarvoor we dankbaar zijn.