Onafgehecht. De naam van deze site heeft een verwijzing naar een onafgehecht en dus onaf haakkleed. Onafgehecht. We kunnen plannen hebben op allerlei gebied, maar midden in het leven staande, kunnen even zo snel plannen onafgerond blijven, omdat er ziekte komt, verdriet op ons pad komt, werkloosheid komt of vermindering van gezondheid of afname van krachten optreed.
Met het kleed, waar ik op doel, begint deze site op #01. Dat haakkleed blijft onafgehecht maar die onafgehechte, katoenen draden laten ons hier in dat verband beeldend zien, dat ons leven altijd hangt aan een zijden draad. De broze levensdraad die door plannen een kruis kan zetten. Of er een kruis op kan leggen.
Daar lag het levenskleed. Onaf. Onafgehecht. Zou er ooit nog aan gewerkt worden? En samen? Vaak twijfelde ik eraan of dat nog zou komen, maar Hij zorgde en gaf dat er nu weer gebouwd mag worden op verdriet. En Hij gaf dat het kleed verder kan en mag worden gehaakt. Met andere kleuren en andere steken. Niet in letterlijke zin, maar het geweven spoor, waarvan wij de route niet kennen, mag – opnieuw verbonden – worden vervolgd.
Deze website geeft vanaf #01 met gedichten, gedachten, korte verhalen en ervaringen een inkijk in de periode van maart 2016 tot en met juli 2018. In februari 2018 kruisten de levenspaden van Eline van der Maas-Kranendonk uit Leusden en mij op bijzondere wijze elkaar. In november 2018 mochten we – na beiden elkaars partner te zijn verloren – in het huwelijk treden. Voorop de huwelijkskaart stond:
staande
op het kruispunt
na verlies
zien we
losgelaten handen
voelen we
levens zich vervlechten
vervolgen we
– verbonden –
het geweven spoor
